Phnom Penh to Kamput

The first day of cycling in new country is nice and full of things to learn.by the way I forgot to say that finally after 7 month ridding on the left side I came back again to right side like my country and I am happy. for 7 month always I thought that I am doing wrong and it is true that I use to ride in left but however it was nice for me when I saw first sign board which was riding on right. so I have again problem with ridding and I have to practice to get use to ride on the right.

Ok I woke up by sound of building workers who were working in hotel and too much noise..so I couldnt sleep more and I left hotel about 8:30 and after having breakfast I start cycling on the road No:3 to Kampot.this road in map shoed as a main road but it is very small road and it isnt very qualified road but it was very beautiful and it goes through many villages and there is a chance to meet local people and see how they are living and their life style.also landscap is wonderful.there is no more mountain and forest and most of the road is rice filds and this is season for planting rice and everywhere is completly green.so beautiful.

I start my cycling that day under rain and just when I left Phnom Penh rain started and one houre rain and 10 min stop and again this cycle continued.it was so difficult ridding all the day under rain ,I was completly wet and no place to stay.after about 6 houres ridding under rain I became a little bit tired.the rain here is not normal rain and it is just a shower,very heavy rain.my bicycle was going to break down,some strange sound from front wheel which was not nice sound to me.

Just I cycled less than half way and I was loosing energy,I thought my self if I continue like this I will become tired and it is so bad in the trip like this. you have always keep fresh and you shouldnt do something that make you tired.I have nice ortelib paneers which are water proof but 6-7 hours under rain is enough to make them wet and my front bag is not water proof and it has just a cover and all my important stuff like hand pfon.camera,MP3 player and walet is there.I saw that I am going down ,but I tried to keep myself fresh and try to have a permanent smile and lagh on every single peopel which I was passing them through .

I was thinking about rain and ridding under that heavy rain and just laghed myself and really it is a little bit difficult to explain how I was passing time.finally I decided to find a place to stay and I was looking for a place ,but nothing there and it was impossible to put tent there.so just I was thinking about that one pick up stopped 200 meter ahead ,ohhh so nice ,he stopped for me and I can go with him to Kampont,I became really happy but the driver came out to take a pie beside the road and just I laughed myself.he did his work and when I was passing him he stopped me..”where are you come from?

So difficult ridding in this weather,where are you going to ? and ………ok put your bicycle on back ,I am going to near Kampont,I can bring you there” wooow so wonderful..it was not chiting the road.dont say that hey man you are cycling around the world,why you use of cars?just you have to ride 7 houres under that heavy rain to undrestand me brother.in the other hand it was not in my way and just I added that road to enjoy more of Cambodia but it was loosing my energy.so I put my bicycle there and he drove me about 40% of that road to near Kampont.when I arrived there I found that I have time to get Kampont and if I cycle good I can get it befor night.but non stop heavy rain didnt let me cycle well and I arrived Kampont almost evening.weather was cloudy and very soon everywhere became complatly dark and no loght on the streets and sky.I had no idea about a place to stay and no more people was in the street and even no more light.it was like cut power and so difficult to find a way and also a guest house.finally I found a street which had some light and just I cycled ahead to that street.

I was cycling to lights and I saw some water on the street,it was easy due to after that rain all the streets are full of water.just I was passing there that I found myself going dowen to water,I jumped down from bicycle ,ohh shit water was to under my knee and not clean water,mudy and red water,I pulled my bicycle out from water to pathestrain and heavy rain was fellowing without any rest.just I saw myself full of mud and laghed myself,nothing to do except laghing.I followed the lights and I got inside,one man sleeping on net looking on me,and by sign and his hand underestood me where are you going? I did the same and by hands I told him I am looking for a place to sleep.he point the other side of place which was a narow path passing through garden and from the other side it goes out to the river side.

I saw some light on the left and also on the right,I went to the right and after 50m I found a board of guest house…oh my GOD finally I could find a place.I went there and asked them for a room and they showed me a room.I was too hungry and I had nothing in my bags except 2 plain bread and one watermelon.becuase of rain and rush I had no time to stay somwhere to buy some suply for dinner and there was no restaurant there in that time,everywhere was closed,due to nobody goes out in that rain.when the lady came and gave me the room,I asked her I am too hungry ,can youplease make me some thing like eggs and she answered NO.ok dosnt matter Mohammad,plain bread is too delicius with watermelon when there is no more thing to eat.I opened my bags..oh shit all my note books and dictionary and map were completly wet and also some other stuff in my loggages were wet,it was the time that I had to dry them.I spreaded them on bed and turned on the fan and put everything on the ground to dry.I had no energy to take shower and do anything just I lied on the bed and watched a movie and finally I found myself dreaming.

Today in the morning I woke up fresh,there was no more rain today and it was time to fix my bicycle and solve that strange sound from wheel.I went out to find a place to fix my bicycle and I found nothing,so just I went to a workshop and asked them to give me wrench to fix it with myself.after that I came back room to clean my stove which was out of work and washing cloths and ..very good day,many things done and now I feel comportable ridding my bicycle and no more sound.also tomorrow I can have some nescafe and scramble eggs for breakfast in my room,that sounds nice.also tonight I have someone to meet,Tom from USA who is retired enjoying this quiet place,we will have dinner together,I met him today in the restaurant.and after that I have to fix some other parts of my bicycle which are out of work and pack my baggs again and ready to cycle tomorrow.hope there is no more rain tomorrow.

5 July 2007

پنوم پنه به کامپوت

اولین روز رکاب زدن در کشور جدید خیلی خوبه و پر از چیزای یاد گرفتنی. به هر حال فراموش کردم بگم بالاخره بعد از هفت ماه راندن از سمت چپ من حالا به سمت راست برگشتم مثل کشورم و من خیلی خوشحالم. به مدت هفت ماه من همیشه فکر می کردم دارم اشتباه می کنم درسته که عادت کردم از سمت چپ برانم ولی وقتی اولین تابلو رو دیدم که باید از سمت راست برم خیلی خوشحال شدم دوباره مسئله پیدا کردم من عادت کرده بودم سمت چپ برانم حالا مجبورم دوباره از سمت راست برم.

من با صدای کارگرای ساختمان از خواب بیدار شدم خیلی سرو صدا بود..و من نتونستم بیشتر بخوابم و ساعت هشت ونیم بعد از خوردن صبحانه از هتل رفتم بیرون و شروع کردم به رکاب زدن به سمت کامپوت در جاده ی شماره 3. این جاده در نقشه به عنوان یک جاده اصلی بود ولی جاده ی خیلی کوچیکی بود واصلا کیفیت خوبی نداشت اما بسیار زیبا بود و از میان روستا های زیادی عبور می کرد و این یک شانس بود که که مردم محلی رو از نزدیک ببینم و با سبک زندگی اونا آشنا بشم. سرزمین عجیبیه بدون کوه و جنگل و بیشتر جاده مزرعه های برنج است الان فصل برنجکاریه و همه جا سبزه. من رکاب زدن زیر باران را شروع کردم درست وقتی از پنوم پنه خارج شدم باران شروع شد یک ساعت بارون میاد و ده دقیقه می ایسته و دوباره یکساعت بارون ده دقیفه می ایسته و.. همینطور این چرخه تکرار میشه. رکاب زدن زیر بارون خیلی سخته

من کاملا خیس شدم جایی برای اقامت نداشتم.بعد از شش ساعت رکاب زدن زیر باران یه کمی خسته شدم .بارون اینجا نرمال نیست عین دوش میاد وخیلی سنگینه.دوچرخه م داره خراب میشه صداهای عجیبی از چرخ جلو میاد که صدای خوشایندی برای من نیست. درست پس از اینکه کمتر از نصف راه رو رفتم انرژی زیادی رو از دست دادم فکر می کنم اگه اینجوری بخوام پیش برم خسته میشم و این خیلی بده. در یک سفری مثل این شما مجبوری همیشه سرحال باشی و نباید کارایی رو انجام بدی که خسته ت کنه. سبد های صندوقی هام خیلی خوبن و ضد آب هستن ولی شش تا هفت ساعت زیر بارون بودن کافیه که حسابی اونا رو خیس کرده. کیف جلویی من ضد آب نیست و فقط یک کاور داره و همه ی وسایل مهم من داخل اونه .مثل موبایل ، ام پی تری پلیر و دوربین و کیف پولم. دیدم دارم از پا میفتم ولی باید خودمو سر حال نگه دارم و دائم به مردمی که تنها بودن و من از میانشان عبور می کردم لبخند بزنم و بخندم.وقتی در مورد باران و رکاب زدن زیر آن باران سنگین فکر می کنم با خودم می خندم. توضیح اون کمی سخته که چه جوری زمان به من گذشت. بالاخره تصمیم گرفتم یه جایی پیدا کنم و گشتم ولی هیچ جا نبود و امکان چادر زدن هم وجود نداشت داشتم فکر می کردم که یک وانت دویست متر جلوتر ایستاد ، اووه عالی شد اون برای من ایستاده بود من می تونستم با اون تا کامپونت برم من واقعا خوشحال شدم اما راننده اومد بیرون یک میوه از کنار جاده کند و من به خودم خندیدم. وقتی از کنارش رد می شدم منو نگه داشت و پرسید” از کجا میای؟ راندن در این هوا خیلی مشکله، کجا داری میری؟و… خوب دوچرخه تو بزار پشت وانت، من دارم به نزدیکی کامپوت میرم،من میتونم تو رو تا اونجا ببرم” ووه عالی شد..دیگه اونجا جای بحث نداشت. نگو که که هی مرد تو داری دور دنیا رو با دوچرخه میری، چرا از اتومبیل استفاده می کنی؟ تو درست هفت ساعت زیر بارون سنگین رکاب زدی تا بفهمی برادر. به عبارت دیگه راه دیگه ای نداشتم من از اون جاده خیلی لذت می بردم اما انرژیمو از دست داده بودم بنا براین دوچرخمو گذاشتم پشت وانت و اون تا نزدیک چهل درصد راه تا کامپوت منو رسوند وقتی به اونجا رسیدم دیدم وقت دارم تا به کامپوت برسم اگر خوب رکاب بزنم قبل از اینکه شب بشه به کامپوت برسم اما باران سنگنین و پیوسته نذاشت من خوب رکاب بزنم و دم غروب بود که به کامپوت رسیدم. هوا ابری بود و خیلی سریع همه جا کاملا تاریک شد و چراغی تو خیابونا نبود. من هیچ فکری در مورد جایی که اقامت کنم نداشتم و هیچکس تو خیابونا نبود و حتی چراغی هم نبود و پیدا کردن راه خیلی مشکل بود چه برسه پیدا کردن یک مهمان خانه.. یک خیابان پیدا شد که چند تا چراغ داشت به طرف اون خیابان رکاب زدم دیدم مقداری آب خیابونو گرفته خوب بعد از اون همه بارون معلومه که همه خیابونا رو آب می گیره من داشتم از میان اونا رد می شدم دیدم، دارم تو آبا می خورم زمین از دوچرخه پریدم پایین اووه.. تا زانو م آب بود .آبی که تمیز نبود گل آلود و بود و قرمز. دوچرخه مو از آب بیرون کشیدم آبی که بعد از اون بارون طولانی و سنگین اونجا جمع شده بود .خودمو پر از گل دیدم و به خودم خندیدم، چه کاری می تونستم بکنم به جز خندیدن. من به دنبال نور چراغا رفتم ، رفتم داخل دیدم یک مرد خوابیده و داره منو نگاه میکنه با علائم دستاش به من فهماند که من دارم کجا میرم؟ من هم با همان روش علائم دستان گفتم دنبال یه جا برا خوابیدن می گردم .او اشاره کرد به جایی کرد از وسط باغ و از اون طرف کنار رودخانه می رفتی . من چند تا چراغ دیدم در سمت چپ و راست، به راست رفتم و بعد از پنجاه متر یک تابلوی مهمانسرا دیدم… اوه خدای من بالاخره تونستم یه جا پیدا کنم. اونجا رفتم و یک اتاق خواستم و اونا یه اتاق بهم نشون دادن من خیلی گرسنه بودم و تو کیفام هیچی نداشتم به جز دو تکه نان و یک هندوانه به علت اون بارون شدید من وقت کافی نداشتم یه جا وایسم و برا شامم چیزی بخرم و اون موقع هیچ رستورانی هم باز نبود همه جا بسته بود و هیچ کسی تو این بارون بیرون بیرون نمی رفت، وقتی یک خانم آمد و اتاق رو به من داد من گفتم خیلی گرسنمه.آیا میتونه یه چیزی مثلا یه تخم مرغ بده بخورم ؟ او گفت نه. خوب محمد مهم نیست نون و هندونه هم خیلی خوشمزه ست وقتی هیچ چیزی پیدا نمی شه بخوری. کیفامو باز کردم واای همه ی یادداشتام و دیکشنریم و نقشه م همش خیس شده بود و بعضی وسایلم در سبدم هم خیس شده بودن. مجبور بودم اونا رو خشک کنم اونا رو تو تختم پخش کردم و پنکه رو روشن کردم و همه چیز رو روی زمین پهن کردم که خشک شن. اونقدر انرژی نداشتم که دوش بگیرم و هیچ کاری نمی تونستم انجام بدم تو تختم دراز کشیدم و یک فیلم نگاه کردم و خوابم برد. امروز صبح خیلی سر حال از خواب بیدار شدم بارون نمی اومد وقت اون بود دوچرخه مو تعمیرکنم و مشکل اون صدای عجیب رو رفع کنم. رفتم بیرون یه تعمیرگاه پیدا کنم ولی هیچ جا نبود خوب به یک تعمیر گاه رفتم و از اونا آچار خواستم تا خودم دوچرخه رو تعمیر کنم. بعد از اون به اتاقم برگشتم و چراغ خوراک پزیمو درست کردم که از کار افتاده بود و لباسامو شستمو… روز خوبی بود خیلی کار انجام دادم و حالا احساس آرامش داشتم وقتی دوچرخه مو می راندم دیگه از اون صادی عجیب خبری نبود و همچنین فردا می تونستم نسکافه بخورم و برا صبحونه تو اتاقم املت درست کنم. همه چیز خوب به نظر می رسید. امشب می خواستم یکیو ببینم. تام از امریکا که از این جای ساکت رو کاملا دیده بود. ما شامو با هم می خوریم. من اونو امروز توی یه رستوران ملاقات می کنم و بعد از اون مجبورم بعضی قسمتای دوچرخه مو که از کار افتادن تعمیر کنم و دوباره کیفا مو ببندم و برای رکاب زدن فردا آماده شم. امیدوارم فردا بارون نیاد